Uzależnienia - uzależnienia od narkotyków, alkoholu, nikotyny oraz dopalaczy, a także uzależnienia od świata wirtualnego, komunikacji internetowej oraz ryzyka.
W społeczeństwie konsumpcyjnym , w którym celem jest konsumpcja dóbr, a producenci prześcigają się w takim przedstawieniu swojego produktu, aby powiązać go z podstawowymi potrzebami i poczuciem wartości, szeroko pojęte zjawisko uzależnienia staje się niejako „produktem ubocznym” tego procesu. Moduł poświęcony uzależnieniom będzie poruszać takie zagadnienia jak:
praca z uczniem uzależnionym od gier komputerowych, Internetu, telefonu, zakupów, używek, środków psychoaktywnych.
W tym module dowiecie się Państwo:
Ten moduł ma na celu uzmysłowienie zagrożenia uzależnieniem od wszelkich dóbr konsumpcyjnych. Niemożność sprostania trendom często powoduje, że uczeń znajduje się na gorszej pozycji w „rankingu popularności” wśród młodzieży, co przy niskich kompetencjach społeczno-emocjonalnych, może przyczynić się do zwiększenia ryzyka sięgnięcia po środki psychoaktywne, które niestety są coraz częściej obecne w polskiej szkole. Chcemy, aby Państwo dostrzegli, że problemu uzależnień nie można w szkole ograniczyć do zorganizowania specjalistycznej opieki psychologicznej. Jest to problem szerszy i wymaga od wszystkich nauczycieli dodatkowych kompetencji. Do kluczowych umiejętności jakie powinien nabyć uczeń w trakcie nauki w szkole należy krytyczne i refleksyjne podejście do informacji. W tym kontekście ważne jest, aby każdy nauczyciel był wyposażony w wiedzę i umiejętności powiązania tych treści z problemem uzależnień, aby potrafił kształtować swoich wychowanków na silnych, odpowiedzialnych i kreatywnych ludzi sukcesu. Ważne jest również, aby nauczyciel miał aktualną i rzetelną wiedzę na temat środków psychoaktywnych, ponieważ jej brak oraz przyjęcie strategii „straszenia” uczniów długofalowymi konsekwencjami zażywania narkotyków, w zetknięciu z ich doświadczeniem w eksperymentowaniu ze środkami psychoaktywnymi, które nie mają jeszcze przełożenia na długoterminowe skutki, naraża pedagoga na śmieszność i utratę autorytetu.